1.3 Quin
etiam Xenocraten ferunt, nobilem in primis philosophum, cum quaereretur ex eo, quid adsequerentur eius discipuli, respondisse, ut id sua sponte
facerent, quod cogerentur facere legibus. Ergo ille
civis, qui id cogit omnis imperio legumque poena,
quod vix paucis persuadere oratione philosophi possunt, etiam iis, qui illa disputant, ipsis est praeferendus doctoribus. Quae est enim istorum oratio tam
exquisita, quae sit anteponenda bene constitutae civitati publico iure et moribus? Equidem quem
ad modum 'urbes magnas atque imperiosas', ut
appellat Ennius, viculis et castellis praeferendas puto,
sic eos, qui his urbibus consilio atque auctoritate
praesunt, iis, qui omnis negotii publici expertes sint, -- --
longe duco sapientia ipsa esse anteponendos. Et quoniam maxime rapimur ad opes augendas generis humani studemusque nostris consiliis et laboribus tutiorem et opulentiorem vitam hominum reddere et ad
hanc voluptatem ipsius naturae stimulis incitamur, teneamus eum cursum, qui semper fuit optimi
cuiusque, neque ea signa audiamus, quae receptui canunt, ut eos etiam revocent, qui iam processerint.
1.4
ch. 3
His rationibus tam certis tamque inlustribus opponuntur ab iis, qui contra disputant, primum labores, qui sint re publica defendenda sustinendi, leve
sane inpedimentum vigilanti et industrio, neque solum in tantis rebus, sed etiam in mediocribus
vel studiis vel officiis vel vero etiam negotiis contemnendum. Adiunguntur pericula vitae, turpisque ab
his formido mortis fortibus viris opponitur, quibus magis id miserum videri solet, natura se consumi et senectute, quam sibi dari tempus, ut possint eam vitam, quae
tamen esset reddenda naturae, pro patria potissimum
reddere. Illo vero se loco copiosos et disertos
putant, cum calamitates clarissimorum virorum
iniuriasque iis ab ingratis inpositas civibus colligunt.
